sözlük yazarlarının duyduğu en büyük özlem

babam ve kardeşim.. ama en çok kardeşim..

birincisi abim, keşke diyorum zamanı geri alabilsek de bir şekilde engel olabilseydim olanlara, şimdi ne hasretini çekerdim ne de yüreğim acı çekerdi... hayatımın en güzel yaşlarına geldim, ygs-lys dönemini atlattım iki kez, ve şu an hayal ettiğim yerde i̇stanbul'da okuyorum ama hayallerim yarım kaldı, elim kolum bağlı gerçekleşmesini bekleyip dua etmekten başka çarem yok... ikincisi ise trabzon'um, zamanında her sene en az 1 defa ailece giderdik ama bi zamandan sonra gidemez olduk, kendim gidecek olsam da fırsatım olmuyor, fırsatım olsa param olmuyor vs. havasını suyunu toprağını yaylalarını her bir şeyini o kadar çok özledim ki gözlerimde tütüyor resmen...

(bkz: kaliteli müzik özlemi ) doksanlardan sonra gelen zamanda müzikleri belirleyen şey kalite değil, piyasa oluyor. artık yeni nesil müzisyenler müziği ile değil, pr çalışmaları, çevre ve para ile ün kazanıyor. i̇lk okulda hayat bilgisi dersinde: "reklamlar da satilan ürünler kalitesizve şişirilmiş balondur" denirdi. reklamlara bakmayin kaliteye bakın sizin yüzünüzden çok şeyden mahrum kalıyoruz...

universite yillari. degerini bilin

hayatimin iki uc yil onceki kismini özlüyorum ya

çocukluğum ya

o hayatıma girmeden önceki halimi çok özledim. şimdi tüm çırpınışlarım o halime geri dönebilmek için

anne...

(bkz: alex de souza) (bkz: reto ziegler)

güneşli sıcak bir hava.

geleceğe duyduğum özlemi anlatsam anlamazsınız değil ben anlatamam. bu geleceğe hayal deniliyor. bakalım yaşıyoruz dünün önünde,günün içinde,yarının peşinde.

ah ah yok

adam gibi sevilmeyi özledim

babamı özledim be

anneannem ölmüştü, hayatımda gerçekten kaybettiğim ilk insan. çok özledim

erik

cizgi film izlemek artik kanallarda o guzel cizgi filmler yok

bülent ecevitli yıllar...............

arkadaş grubumla kurduğum o kral ortamları özlüyorum. dağıldık şimdi. ne bilim o buz gibi havada kıçımız dona dona içtiğimiz sigaraları filan özlüyorum.